Kapot met een vleugje zachte handen

'Hoezo ben je iemand geworden?

In onze familie ben je pas iemand als je in harten snijdt.'

Welkom in de wereld van Shabnam Baqhiri. De vijfentwintigjarige dichter stuurt haar gedichten in de vorm van korte en vlammende regels op de lezer af, zodat die direct klaarwakker is. Kalm achteroverleunen is er niet bij. Geruststellende poëzie bestaat er immers al genoeg.

Heftige ervaringen vragen om heftige woorden. Baqhiri’s woede en hardhandigheid zijn geen toneelspel, maar verwijzen naar het lot van vluchtelingen en naar Afghanistan, dat al zo lang onder wisselende bezettingen zucht. Tegelijk schuilen er in deze gedichten humor en relativering, die de lezer al bijna even plotseling kunnen overvallen.

De grote verrassing van dit debuut is de geheel eigen toon: ongenadig, maar niet ongevoelig. De titel van de bundel zegt het al.