Wachtend op eerste instructies

Willem Thies

In Wachtend op eerste instructies is de mens een dier met taal, dat hitte en ijzige kou wil vermijden. Een leger mieren vormt een behulpzame machine, helpt de mens bij het volbrengen van een onmogelijk geachte taak. Een soldaat is op weg naar het front, wachtend op eerste instructies. Twee engelen komen elkaar tegen en groeten elkaar niet, uit schaamte voor hun voorgeschiedenis als mens. Sneeuw zal vallen op het binnenste van de stad en alles uitwissen.

En ten slotte: de liefde. Een liefde die in de morgen het brood laat rijzen in de oven, maar ook een put in het tafelblad slaat, het hout laat stulpen.

Wachtend op eerste instructies is de onpersoonlijkste en meest mythische, geladen bundel van Willem Thies tot nu toe. 

SCHADUW

Vrachttreinen komen aan. Regelmatig gekletter
slaat het landschap in de boeien.
Ik heb lang gewerkt. Ik ben moe
maar ik heb nog genoeg liefde om je voor te lezen tot je
slaapt.
Aan avondwolken ontspringt zwart gras.
Dennennaalden stikken schaduw aan grond, de bosrand
omzoomd. De ruïnes van textielfabrieken. Ik,
en de laatste stappen van de vrachttreinen.